استفاده از اطلاعات تأمین‌کننده برای اندازه‌گیری و مدیریت اثرات گاز گلخانه‌ای

[vc_row][vc_column width=”1/4″][vc_column_text text_larger=”no”]

عنوان اصلی مقاله:

Using supplier data to measure and manage greenhouse gas impact

[/vc_column_text][vc_column_text text_larger=”no”]

برگردان: سحر متین‌فرد

پژوهشگر موسسه مدیریت زنجیره تأمین آمادگران

[/vc_column_text][vc_column_text text_larger=”no”]

به سفارش: موسسه مدیریت زنجیره تامین آمادگران

[/vc_column_text][vc_column_text text_larger=”no”]

تاریخ انتشار:

۴ ژانویه ۲۰۲۱

[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”3/4″][vc_column_text text_larger=”no”]

شرکت‌ها اغلب به دنبال بهترین اهداف پایداری محیط زیست و مدیریت زنجیره تامین پایدار هستند که تأثیر کمی در دنیای واقعی دارند. از نظر تاریخی، بسیاری از شرکت‌ها از پایداری محیط زیست سازمانی داخلی به عنوان ابزاری برای بازاریابی استفاده کرده‌اند در حالی که توانایی اندازه‌گیری تأثیر چشمگیر اقدامات خود را در زنجیره‌های تأمین ندارند. این عدم پاسخگویی را می‌توان تا حد زیادی ناشی از محدودیت دید در زنجیره تأمین دانست که منبع تولید بیش از ۸۰٪ گازهای گلخانه‌ای (GHG) برای بیشتر شرکت‌ها است. متقاعد کردن تامین‌کنندگان برای همکاری در این برنامه‌ها شاید یکی از بزرگترین چالش‌ها در پیشرفت واقعی در جهت اقدام مثبت زیست محیطی باشد.

ایجاد یک تفاوت قابل توجه، نیاز به دستیابی به اهداف کاهش گازهای گلخانه‌ای دارد که از طریق اندازه گیری و مشارکت توسط تعداد زیادی از ذینفعان زنجیره تأمین که به طور هماهنگ کار می‌کنند، پشتیبانی می‌شود. هنگامی که شرکت‌ها با فروشندگان و تأمین کنندگان خود برای به اشتراک گذاشتن اهداف و داده‌ها کار می‌کنند، هر بخش زنجیره تأمین شروع به دیدن تأثیر اقدامات خود بر دیگر اعضا می‌کند. ایجاد این چشم‌انداز جامع، شرکت‌ها را قادر می‌سازد تا در تمام نقاط زنجیره تأمین، استراتژی‌هایی بسازند که بتواند تأثیر طولانی مدت و قابل توجهی بر اکوسیستم سیاره داشته باشد.

توسعه قلمرو

تعیین جایگاهی که شرکت‌ها از نظر پایداری نیاز دارند بروند، ابتدا نیاز به درک درستی از وضعیت کنونی دارد. از طریق پلتفرم SupplyShift، شرکت‌ها به ۹۰,۰۰۰ داده در ۱۳۳ کشور دسترسی دارند که شامل ۲۵۰،۰۰۰ سؤال پاسخ داده شده درباره گازهای گلخانه‌ای و تغییرات آب و هوایی است. تأمین‌کنندگان به سؤالات مربوط به عملکرد خود، از جمله آلاینده‌های منتشر شده در حوزه ۱، حوزه ۲ و حوزه ۳ پاسخ می‌دهند. برای تصریح موضوع:

حوزه ۱) آلاینده‌هایی که از طریق دارایی‌های متعلق به شرکت منتشر می‌شود.

حوزه ۲) گازهای گلخانه‌ای که توسط تاسیسات خریداری شده توسط شرکت تولید می‌شود.

حوزه ۳) آلاینده‌هایی که از فعالیت‌های مربوط به تجارت به صورت غیرمستقیم منتشر می‌شوند، مانند آلاینده‌هایی که در زنجیره ارزش، رفت و آمد کارمندان و مسافرت، حمل‌ونقل، دفع زباله، دارایی‌های اجاره‌ای و استفاده از محصولات رخ می‌دهد.

حدود ۳۸% شرکت‍ کنندگان اعلام کردند که آنها میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را (در هر سطحی) اندازه‌گیری کرده‌اند و تنها ۴۰٪ گفتند که به سؤالات CDP (که قبلاً با عنوان پروژه افشای کربن شناخته می‌شد) پاسخ داده‌اند، سیستم آشکارسازی اثرات زیست محیطی که به شرکت‌ها کمک می‌کند تا خطرات و فرصت‌های کاهش انتشار را شناسایی کنند. کمتر از ۱۶٪ اظهار داشتند که به نوعی میزان انتشار حوزه ۳ را ردیابی می‌کنند، بنابراین فرصت زیادی برای اندازه‌گیری و بهبود انتشار گازهای گلخانه‌ای در زنجیره تأمین هر شرکت وجود دارد.

تحقق اهداف انتشار گازهای گلخانه‌ای مبتنی بر علم نیاز به همکاری بسیار نزدیکتر بین شرکت‌ها و تأمین کنندگان آنها برای ردیابی انواع انتشارات دارد. بررسی داده‌ها از نمایه THESIS کنسرسیوم پایداری – ابزاری که توسط پلتفرم SupplyShift میزبانی می‌شود و به خرده فروشان و تأمین کنندگان آنها کمک می‌کند تا شفافیت کالاهای تولیدی و فروش خود را درک کنند – به طور متوسط ۵۶٪ پاسخ دهندگان نمی‌دانستند که آیا تأمین کنندگان آنها میزان تولید گازهای گلخانه‌ای را اندازه گیری می‌کنند. درصد واقعی شرکت‌هایی که می‌دانستند آیا تأمین کنندگان میزان انتشار حوزه ۱ و ۲ را گزارش کرده‌اند، از نظر صنعت بسیار متفاوت است، اما این داده‌ها به ترسیم تصویری از عملکرد فعلی در زنجیره تأمین جهانی کمک می‌کند.

در میان شرکت‌هایی که ادعا کردند می‌دانستند که آیا تأمین کنندگان میزان تولید گازهای گلخانه‌ای حوزه ۱ و ۲ را گزارش کرده‌اند، این شرکت‌ها به طور متوسط ۶۶٪ از عرضه خود را از این تأمین کنندگان برآورده می‌کنند. این داده‌ها نشان می‌دهد که وقتی شرکت‌ها تأمین کنندگان را در تولید گازهای گلخانه‌ای درگیر می‌کنند، اکثر تأمین کنندگان در آن شرکت می‌کنند.

غلبه بر ترس از تعهد

هر شبکه زنجیره تأمین متفاوت است. اگرچه برنامه‌های پایداری کاملاً آکادمیک ممکن است اهداف والایی داشته باشند، اما پیگیری پیشرفت واقعی آنها بسیار دشوار است. در حالیکه یک شرکت ممکن است نیمی از انتشار خود را طی یک فرآیند تولید خاص تولید کند، شرکت دیگر ممکن است با تأمین بیشتر انرژی خود از نیروگاه‌های سوخت فسیلی درصد بالایی از کل انتشار را تولید کند. این دو شرکت برای بهبود باید به حوزه‌های بسیار متفاوتی بپردازند، بنابراین پیروی از هر نوع توصیه عمومی برای کاهش انتشار احتمالاً بی اثر خواهد بود.

تعهد به اهداف کاهش انتشارات گاز گلخانه‌ای مبتنی بر علم، ردیابی موثرتری را ارائه می‌دهد، اما همچنین به مشارکت بهتر تأمین کنندگان برای تشویق مشارکت و اطمینان از تأمین و اندازه‌گیری و گزارش داده‌های مورد نیاز برای دستیابی و پیگیری موفقیت‌آمیز کاهش، نیاز دارد. با دستیابی به داده‌های تأمین کننده با کیفیت، شرکت‌ها می‌توانند بر کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای که در آن عملیات بیشترین فرصت را برای تأثیرگذاری دارد، تمرکز کنند.

بیماری همه‌گیر کووید-۱۹ نمونه این توانایی است، زیرا بسیاری از شرکت‌ها موفق شده‌اند از ردیابی داده‌ها برای حل مشکلات استفاده کنند. رهبران شرکت‌ها می‌توانند از یک روش مشابه برای شناسایی مناطقی که تشعشعاتشان زیاد است، استفاده کنند و برای حل مشکلات یا دور شدن از آن‌ها با تأمین‌کنندگان همکاری کنند. به‌عنوان‌مثال می‌توان به ایجاد انگیزه در روش‌های کم‌مصرف گازهای گلخانه‌ای در بین تأمین‌کنندگان، ایجاد انگیزه در تأمین‌کنندگان از طریق معیار گذاری، جایگزینی مواد پایدارتر در محصولاتی که میزان بالایی از گازهای گلخانه‌ای تولید می‌کنند و استفاده از پیشرفت برای مصرف‌کنندگان به عنوان یک ابزار بازاریابی اشاره کرد.

SupplyShift بر ارائه داده‌های تأمین‌کننده بالادستی شرکت‌ها برای انجام اقدامات مؤثر متمرکز است. با دید بهتر و اطلاعات جامع‌تر، شرکت‌ها می‌توانند از چالش‌های زنجیره تأمین استفاده کرده و اهداف کاهش گازهای گلخانه‌ای را دنبال کنند.

منبع: https://www.supplychaindive.com/spons/using-supplier-data-to-measure-and-manage-greenhouse-gas-impact

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]